Deplasman günlüğü..Buca-Fenerbahçe..

İstanbul'da olmam gerektiğinden İzmir deplasmanı için oldukça geç yola çıkabildim..Saat 5de İzmir'de olup 6 gibi stadın çevresine oluşabildim..İçeri giriş kuyruğunu görünce mecburen ''kaynak'' moduna geçmek zorunda kaldım..Çünkü etrafta pek düzen yoktu , daha doğrusu yaşanan problemlere çözüm bulabilecek kimse yoktu..Polisin ve görevlinin bu kadar az olduğu bir deplasman görmemiştim açıkçası..

Bize ayrılan yerler tamamen dolarken Bucalılara ait kale arkasında da sayıları az sayılmayacak kadar Fenerbahçe taraftarı vardı..Atatürk Stadını bilenler stadın kapasite olarak çok iyi olmasına rağmen ne kadar rezil bir stat olduğunu bilirler..Sahaya uzaklık , kötü akustik..Taraftar da sayıca çok olmasına rağmen zaman zaman etkili olsa da genel olarak zayıftı..

Zor bir galibiyet oldu..Ama unutulmayacak bir maç oldu Buca deplasmanı..53.dakikada 3-1 geriye düştüğümüz ve son haftaların en kötü topunu oynadığımız bir maçı 3-5 kazandık ya diyecek başka bir şey yok aslında..Şampiyonluk işte böyle maçlarda kazanılır..

Takımın maç sonu sevinci harikaydı..Çocuklar gibi seviniyorlardı..Bu en çok hoşuma giden noktalardan biri takımda..Arkadaşlık çok iyi , birlik var..Bu özlediğim bir görüntüydü Fenerbahçemizde..

Maç boyu Trabzon lehine tezahürat yapan , takımımıza küfreden Buca taraftarı..Size bırak Stsl'yi  Bank Asya bile fazla..Layık olduğunuz yere tez vakit düşersiniz inşallah..

Karabük deplasmanında görüşmek üzere..